Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Το βάρος του Προεδρείου


  • Ανανεωτικό Συνδικαλιστικό Κίνημα Πανεπιστημίου Αθηνών: Ψήφοι 340, ποσοστό 51,83%, έδρες 5
  • Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση – Συνεργαζόμενοι: Ψήφοι 167, ποσοστό 25,46%, έδρες 2
  • Ανεξάρτητη Πανεπιστημιακή Έκφραση: Ψήφοι 149, ποσοστό 22,71%, έδρες 2
Και μετά συγκροτήθηκαν σε σώμα….και οι «ανανεωτές» είπαν ότι το αποτέλεσμα είναι βαρύ…και η ευθύνη βαριά…και δεν θέλουν να μοιραστούν το βάρος με τις άλλες παρατάξεις…και έτσι πάλι το Προεδρείο του Δ.Σ. του Συλλόγου αποτελείται από μία και μόνο παράταξη. Κατά τα λοιπά είναι ανανεωτικοί και ενωτικοί. 


Μήπως πρέπει κάποιος να τους εξηγήσει ότι το (αποτελούμενο από πέντε μέλη) Προεδρείο του Δ.Σ. του Συλλόγου δεν είναι το πενταμελές της τάξης τους;

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Ο Γολγοθάς των συγγραμμάτων


Συνάδελφοι,
από το ακαδημαϊκό έτος 2010-11, η διαδικασία προμήθειας και επιλογής των διδακτικών συγγραμμάτων ανατέθηκε στην εταιρεία «Εθνικό Δίκτυο Έρευνας, Τεχνολογίας Α.Ε» που εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας. Η εταιρεία αυτή διαχειρίζεται το πληροφοριακό σύστημα ΕΥΔΟΞΟΣ.
Το Τμήμα Διδακτικών Συγγραμμάτων του Πανεπιστημίου δεν μετέχει στην διαδικασία, και  οι υπάλληλοι του πληροφοριακού συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ έχουν αναλάβει την αρμοδιότητα να απευθύνονται στα Τμήματα του Πανεπιστημίου αυτοτελώς
Στο σύντομο χρονικό διάστημα που εφαρμόστηκε το νέο σύστημα δηλ. στο χειμερινό εξάμηνο του ακαδ. έτους 2010-11 συνέβησαν τα εξής :
Οι φοιτητές υποχρεωτικά δήλωσαν :
  • στη βάση δεδομένων του Πανεπιστημίου τα μαθήματα  που επιλέγουν του εξαμήνου με τα αντίστοιχα συγγράμματα και
  • στη βάση δεδομένων του συστήματος ΕΥΔΟΞΟΣ  τα συγγράμματα.
Μιλάμε δηλαδή  για δύο διαφορετικά συστήματα που δεν συνεργάζονται μεταξύ τους. Απολύτως φυσική συνέπεια αυτού είναι η σωρεία ασυμφωνιών που ακολούθησε κατά τη διαδικασία των δηλώσεων από τους φοιτητές.
Εκτός αυτού, το μηχανογραφικό πρόγραμμα του συστήματος  «ΕΥΔΟΞΟΣ» επέτρεπε  στο φοιτητή να δηλώσει συγγράμματα  για μαθήματα που είχε παραλάβει κατά τα προηγούμενα έτη, ή  για μαθήματα που δεν είχε δηλώσει στο Τμήμα κ.α. Επίσης το σύστημα βασίστηκε, όσον αφορά την καταγραφή των δεδομένων, στη φόρμα που κλήθηκαν  οι ίδιοι οι φοιτητές να συμπληρώσουν κατά την εγγραφή τους στο σύστημα.

Εξ αιτίας λοιπόν των  λαθών αυτών  δημιουργήθηκαν πολλά προβλήματα βασικά  στους φοιτητές αλλά και στους υπαλλήλους,  της υπηρεσίας μηχανογράφησης του Πανεπιστημίου,  των γραμματειών και των βιβλιοθηκών. Όλοι αυτοί υφίστανται τις συνέπειες των πολύ κακών – βεβιασμένων – λανθασμένων και χωρίς μελέτη χειρισμών του Υπουργείου και της εποπτευόμενης εταιρείας του.
Το τραγικό όμως είναι ότι αντί να αναλογισθούν τη στρεβλή δομή που «μελέτησαν» και να κάνουν διορθωτικές κινήσεις, :  
  • παρεμβαίνει ο ΕΥΔΟΞΟΣ  αυτοτελώς «κατσαδιάζοντας» τους φοιτητές «ότι παρέλαβαν συγγράμματα που δεν δικαιούνται και πρέπει να αποκαταστήσουν την ανομία», άλλως εάν δεν τα επιστρέψουν, τιμωρούνται να μην μπορούν να παραλάβουν για το επόμενο εξάμηνο κανένα σύγγραμμα επειδή τους ΚΛΕΙΔΩΝΟΥΝ  (!!!!)  το σύστημα.
  • Οι εκδότες αρνήθηκαν να παραλάβουν επιστρεφόμενα συγγράμματα, αλλά έως αυτό να το υιοθετήσουν όλοι, οι φοιτητές γύριζαν γύρω – γύρω στα μαγαζιά να δουν ποιος τα παίρνει πίσω και ποιος όχι.
  • Οι εργαζόμενοι της υπηρεσίας μηχανογράφησης του Πανεπιστημίου υποχρεώθηκαν να παραβάλουν τα στοιχεία των δύο συστημάτων και να τα διαμοιράσουν για περαιτέρω επεξεργασία στις αντίστοιχες γραμματείες
  • Οι υπάλληλοι των βιβλιοθηκών υποχρεώθηκαν να παραλάβουν τα επιστρεφόμενα συγγράμματα από τους φοιτητές τους με σκοπό να τα ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ στις βιβλιοθήκες των Τμημάτων. Έτσι,  έχει φτάσει κάποια  βιβλιοθήκη να παραλάβει 700 συγγράμματα (έως τώρα) και να πρέπει να μεριμνήσει για τη μεταφορά τους (πληρωμή μεταφορέα) και εξεύρεση διαθέσιμου αποθηκευτικού χώρου (και να τα αποθηκεύσει αλήθεια για ποιόν σκοπό??)
  • Αυτό βεβαίως σημαίνει ότι τα συγγράμματα αυτά ΘΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ έτσι και αλλιώς στους εκδότες, γεγονός βέβαια φυσικό αφού παρέδωσαν  ως όφειλαν το σύγγραμμα.
Το αστείο βέβαια είναι ότι η εταιρεία υποσχόταν στα «αναμενόμενα πλεονεκτήματα», «ελαχιστοποίηση του διαχειριστικού φόρτου στις Γραμματείες», «επιτάχυνση και απλούστευση για τους φοιτητές» κ.α.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι :
  • Γιατί δεν αναγνωρίζεται  το Πανεπιστήμιο σαν Ενιαίος φορέας με την υφιστάμενη υπηρεσία του, η οποία θα  ήταν ο συνομιλητής συνολικά για το ζήτημα των συγγραμμάτων με το Υπουργείο ή τις εταιρείες του και αφήνονται μία- μία γραμματεία να είναι έρμαιο των υποδείξεων ιδιωτών οι οποίοι δεν έχουν καμία γνώση των θεμάτων ;
  • Γιατί δεν προβλέφτηκε η ανάγκη της παράλληλης λειτουργίας των δύο προγραμμάτων ώστε να αποφευχθούν τα λάθη;
  • Γιατί δόθηκε στην εφαρμογή το ελλιπές (αν όχι λανθασμένο)  μηχανογραφικό πρόγραμμα της εταιρείας ΕΥΔΟΞΟΣ ;
  • Γιατί τις συνέπειες αυτού του λάθους πρέπει να υποστούν τα Τμήματα και οι φοιτητές του;
  • Εκείνοι που δημιούργησαν αυτό το κομφούζιο,  ΕΥΔΟΞΟΣ  και το Υπουργείο που τον πληρώνει, ποια συνέπεια θα υποστούν ; 
  • Τελικά που αποβλέπει όλη αυτή η συγκέντρωση των συγγραμμάτων, τα οποία δεν θα χρησιμοποιηθούν πουθενά, στα Τμήματα αντί να παραμείνουν τουλάχιστον στα χέρια των φοιτητών;  

Έχω τη γνώμη ότι γινόμαστε μάρτυρες μεγάλων αλλαγών στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Στην ίδια τη φυσιογνωμία των Τμημάτων και των δικαιωμάτων των φοιτητών. Δεν είναι χωριστό ζήτημα επειδή αφορά τη φοίτηση.
 Εμείς, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο, επειδή είμαστε εκείνοι που καλούμαστε να υλοποιήσουμε πρώτοι από όλους και όπως - όπως αυτές τις κακοσχεδιασμένες αλλαγές στις δομές λειτουργίας, έχουμε υποχρέωση να προβάλουμε την αντίστασή μας, να υπερασπιστούμε την ίδια τη δουλειά μας, το χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, να αφυπνίσουμε τους φοιτητές μας και να αξιώσουμε από τις διοικήσεις των Τμημάτων και του Πανεπιστημίου να μην δεχτούν καμία εκχώρηση των δικαιωμάτων των φοιτητών και των εργαζομένων του Πανεπιστημίου σε ιδιώτες.
Οι φοιτητές στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο πρέπει να συνδέονται μόνο με το Τμήμα τους και το Πανεπιστήμιο  και είναι υπόλογοι για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους σε αυτό. Και τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι ποια θα είναι η στάση όταν θα «ενημερώνονται» τα Πανεπιστήμια,  ότι «οι φοιτητές έχουν υπερβεί τον ελάχιστο αριθμό εξαμήνων που απαιτούνται για τη λήψη του πτυχίου σύμφωνα με το ενδεικτικό πρόγραμμα σπουδών του Τμήματος»  και είναι υπόλογοι για τη διάπραξη «ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟΥ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑΤΟΣ»,   προκειμένου να τους επιβάλλει (το Παν/μιο)  ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΕΣ ΠΟΙΝΕΣ.
Οψόμεθα …..

Γόντικα Αναστασία

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Αναμνήσεις από τη Γενική Συνέλευση (3.3.2011)


Πήγα στη συνέλευση…πήγα στη συνέλευση και είδα, άκουσα, έμαθα. Συμμετοχή μικρή ως συνήθως, μερικοί χειροκροτητές, συνηθισμένα πράγματα. Ένας υποψήφιος που ανέβηκε στο βήμα για να μάθει ο κόσμος το όνομά του ώστε να τον σταυρώσει κατά τη γραμμή που δόθηκε…και απέδωσε. Συνηθισμένα πράγματα. Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης κάποιος εντελώς ακατάλληλος… προτροπές περί συντομίας πριν αρχίσει η συνέλευση, θεώρησε σωστό να διακόψει όλους τους ομιλητές στο δίλεπτο. Όλους, πλην ενός…το «γενικό αφεντικό» μπορεί να μιλάει ακατάπαυστα. Συνηθισμένα πράγματα. Ψηφίζουμε με ανάταση των χεριών και αυτό που θεωρεί ο πρόεδρος (και οι της παράταξης Φωτόπουλου) εμφανή διαφορά, γίνεται διαφορά 9 ψήφων στη μυστική ψηφοφορία. Δηλαδή ή άλλο ψηφίζουμε όταν μας βλέπουν και άλλο όταν ψηφίζουμε στο χαρτί ή οι παράταξης Φωτόπουλου έχουν αετίσια μάτια και αντιλαμβάνονται τη διαφορά μιας χούφτας ψήφων μέσα στους 300. Συνηθισμένα πράγματα.

Συνηθισμένα πράγματα και όσα είπε το «γενικό αφεντικό». Επικαλέστηκε επιχειρήματα δημοτικού σχολείου, ιδεολογήματα, χαρακτήρισε «ανωμαλία» τη διαφορετική (από τη δική του) άποψη, προέβαλε την προσωπικότητά του και την παράταξή του, ξέρετε αυτή που εδώ και χρόνια συναλλάσσεται αλλά δεν διεκδικεί. Συνηθισμένα πράγματα, αλλά πώς να μην τα σχολιάσεις;

Θυμάμαι το «γενικό αφεντικό» να ισχυρίζεται ότι συνέκρινε τις επιδόσεις των συλλόγων διοικητικού προσωπικού των ΑΕΙ και ο δικός μας (ή μήπως ο δικός του;;;) πρώτευσε! Με ποια κριτήρια έκανε αυτή την σύγκριση; Ποιοτική ή ποσοτική ήταν; Γιατί δεν μας ενημέρωσε νωρίτερα για την αξιολόγηση αυτή; Είναι προφανές ότι τέτοια σύγκριση ούτε έγινε, ούτε μπορεί να γίνει. Απλούστατα, επικαλείται τη δήθεν σύγκριση για να μας αποπροσανατολίσει από τα πραγματικά περιστατικά, από την κατάσταση που όλοι μας αντιλαμβανόμαστε ως αδράνεια και συναλλαγή.

Θυμάμαι το «γενικό αφεντικό» να ισχυρίζεται πως πρώτος αυτός θα μας καλέσει σε απεργία σε περίπτωση που υπάρξει «δίωξη» υπαλλήλου του Πανεπιστημίου. Ο Γενικός Διευθυντής Διοικητικού θα μας καλέσει σε απεργία; Περιμένει να τον πιστέψουμε; Εν προκειμένω, φοράει μόνο το καπέλο του συνδικαλιστή αλλά όχι και το καπέλο του Γενικού Διευθυντή;

Θυμάμαι, επίσης, το «γενικό αφεντικό» να ισχυρίζεται πως καλύπτει τη συμμετοχή συναδέλφων στην γενική συνέλευση ή στις εκλογές. Μα δεν χρειαζόμαστε προστάτες! Προφανώς μιλούσε με την ιδιότητα του Γεν. Διευθυντή. Εν προκειμένω (και μόλις λίγα λεπτά αργότερα), φοράει μόνο το καπέλο του Γενικού Διευθυντή αλλά όχι και το καπέλο του συνδικαλιστή; Όμως στη Γενική Συνέλευση δεν προσερχόμαστε με το βαθμό ή την ιδιότητά μας, μέσα στη Γενική Συνέλευση είμαστε όλοι ίσοι. Γενικός Διευθυντής Γενικής Συνέλευσης….Άλλη μία πρωτοτυπία για το Σύλλογο μας!!!!

Θυμάμαι το «γενικό αφεντικό» να ισχυρίζεται πως είναι «ανωμαλία» η ύπαρξη δύο καλπών, (μία για τα όργανα του Συλλόγου και μία για τους εκπροσώπους του Συλλόγου στα όργανα της Διοίκησης). Πρωτότυπο επιχείρημα πράγματι!

Θυμάμαι το «γενικό αφεντικό» να ισχυρίζεται πως δεν χρειάζεται να υπάρχει σημείο ψηφοφορίας στην Πανεπιστημιούπολη, μπορούν όλοι να ψηφίσουν στην Πρυτανεία (και μάλιστα ο ίδιος εγγυάται την άδεια να απουσιάσουν για να ψηφίσουν). Αλήθεια, αυτή η στάση είναι απλώς απαξίωση προς τους συναδέλφους της Πανεπιστημιούπολης ή κρύβεται πίσω της το γεγονός ότι η μειωμένη συμμετοχή εξυπηρετεί τον συνδυασμό του;

Θυμάμαι και άλλα πολλά…Δεν έχω επιλεκτική μνήμη, γι’αυτό θεωρώ ότι με τη συμμετοχή μου στο σύλλογο συμβάλλω στο να απαλλαγούμε από μία κατάσταση συναλλαγής και υποτέλειας.


Δευτέρα 11 Απριλίου 2011


ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ !

Þ     Νέο πακέτο πρόσθετων μέτρων λιτότητας για το 2011.

Þ     Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής 2012-2015.

Þ     Περαιτέρω επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα :
-         με νέους φόρους (κατάργηση των χαμηλών συντελεστών ΦΠΑ, μετάταξη βασικών ειδών λαϊκής κατανάλωσης στον μεγαλύτερο συντελεστή ΦΠΑ),
-         μέσω του μισθολογίου-φτωχολόγιου για τους εργαζόμενους στις δημόσιες υπηρεσίες,
-         νέα αντιασφαλιστική παρέμβαση με αιχμή τα Επικουρικά Ταμεία και με στόχο την μείωση στο 50% των αποδόσεων για τους ασφαλισμένους.

Σε εξέλιξη η ΑΠΟΔΙΑΡΘΡΩΣΗΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ - ΔΙΑΛΥΣΗ του κοινωνικού κράτους και των δομών κοινωνικής προστασίας.

Κλείσιμο  - συγχωνεύσεις νοσοκομείων, σχολείων. Έπονται τα Ιδρύματα Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Η κοινωνία και οι άνθρωποι οδηγούνται σε χρεοκοπία.

Οι μόνοι που διασφαλίζονται : οι τοκογλύφοι δανειστές και οι ισχυροί του χρήματος.



ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΕΡΜΑ Σ΄ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΤΗΦΟΡΟ


ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ


ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ


Συλλαλητήριο των Συνδικάτων Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Πλατειά Κλαυθμώνος 6.30 μμ


Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Ο σύλλογος που αξίζουμε


Το «γενικό αφεντικό»….
Ας μην κρυβόμαστε άλλο. Υπάρχει κάποιος που διαφεντεύει το Πανεπιστήμιο. Υπάρχει κάποιος που διαφεντεύει το Σύλλογο. Υπάρχει κάποιος που χαρακτηρίζει «ανωμαλία» το αίτημα για πιο δημοκρατικές διαδικασίες. Υπάρχει κάποιος που συγχέει τα καπέλα που φοράει…τη μία στιγμή γενικός διευθυντής, την επόμενη αρχηγός συνδικαλιστικής παράταξης. Υπάρχει κάποιος που θέλει να κάνει κουμάντο στα πάντα, στις διεκδικήσεις, στα όνειρα, στις ανάγκες μας. Υπάρχει το «γενικό αφεντικό» και υπάρχουμε όλοι οι υπόλοιποι.

Ας θυμηθούμε μερικές από τις πιο ένδοξες στιγμές του…
Εδώ και πολλά χρόνια αποκατέστησε επαγγελματικά τους συγχωριανούς του, τους απώτερους και στενότερους συγγενείς, μερικά ανήψια, ένα γυιό. Πειράζει που μερικοί από αυτούς τους διορισμούς έγιναν με παράτυπες ή ακόμα και παράνομες ενέργειες, όπως π.χ. με ψευδείς βεβαιώσεις προϋπηρεσίας; Γιατί να πειράζει, το «γενικό αφεντικό» προστάζει.
Πειράζει που κάποιος από αυτούς τους συγγενείς, έχει συνδικαλιστική δράση και εκλέγεται στο Δ.Σ.; Είναι δυνατόν οι εργαζόμενοι να εκπροσωπούνται από την προσωποποίηση της οικογενειοκρατίας;

Κατά τις τελευταίες πρυτανικές εκλογές κάποιοι συνδικαλιστές από την παράταξη του «γενικού αφεντικού» συνόδευαν συγκεκριμένο υποψήφιο σε προεκλογικές εκδηλώσεις. Όταν ο συγκεκριμένος υποψήφιος έχασε, προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, προκειμένου να ακυρωθούν οι εκλογές και το αποτέλεσμά τους εξαιτίας της συμμετοχής των διοικητικών υπαλλήλων; Δεν είναι ντροπή μία συνδικαλιστική παράταξη (και συγκεκριμένα η παράταξη του «γενικού αφεντικού») που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί το διοικητικό προσωπικό να υποστηρίζει για κεφαλή του Ιδρύματος έναν άνθρωπο που απαξιώνει το διοικητικό προσωπικό επειδή δεν του αρέσει το αποτέλεσμα των Πρυτανικών εκλογών; Υποστηρίζεις αυτόν που δεν σου αναγνωρίζει καν το δικαίωμα της συμμετοχής;

Και ενώ το Δ.Σ. κώφευε επί μακρόν στην περίπτωση της συναδέλφου μας Μαρλέν Λογοθέτη, κάποιοι εμφανίζουν στον απολογισμό δράσης του Δ.Σ. το Σύλλογο να έχει σταθεί δίπλα σε κάθε συνάδελφο που ζήτησε τη συνδρομή του. Και ενώ το «γενικό αφεντικό» με την ιδιότητα του Γενικού Διευθυντή Προσωπικού έχει βάλει την υπογραφή του σε σχετικά έγγραφα, αυτός εμφανίζεται στην Γενική Συνέλευση να μην γνωρίζει τίποτα για το θέμα. «Υποκρισία», θα πείτε και θα έχετε δίκιο! Και δεν σταματάει εκεί, αλλά ζητάει να μιλήσει η συνάδελφος για δίωξη προκειμένου να σταθεί ο Σύλλογος στο πλευρό της. Αυτός, ο ίδιος που υπέγραψε για την μετακίνηση της συγκεκριμένης συναδέλφου,  μας είπε στην Γενική Συνέλευση (ως αρχηγός συνδικαλιστικής παράταξης) ότι στάθηκε δίπλα της. Είναι δυνατόν να επιβραβεύουμε τον συνδικαλισμό των διευθυντών και των γενικών διευθυντών; Το ξέρουμε όλοι, όσοι βρίσκονται σε τόσο υψηλές θέσεις συναλλάσσονται με την Διοίκηση. Αυτός που συναλλάσσεται, δε μπορεί να διεκδικήσει για λογαριασμό μας. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν, τι πράττει, συναλλάσσεται προς όφελός του ή διεκδικεί για λογαριασμό μας;

Την επομένη των εκλογών, στα γραφεία του Συλλόγου, στήθηκε γλέντι. Κρασιά, τραγούδια και χαρές για τον μία ακόμη φορά επιτευγμένο στόχο, τη «νίκη» στις εκλογές, την πλειοψηφία στο Δ.Σ., τον υποταγμένο στις προσταγές του «γενικού αφεντικού» Σύλλογο!

Όλα αυτά γίνονται με την ανοχή μας. Όλα αυτά γίνονται με την απουσία μας. Όλα αυτά αναφέρονται στο Σύλλογο που ΕΧΟΥΜΕ. Όμως είναι αυτός ο Σύλλογος που αξίζουμε; Θα ανεχόμαστε και θα επιβραβεύουμε τις προσωπικές στρατηγικές του «γενικού αφεντικού» ή θα χτίσουμε το Σύλλογό μας; Θα αφήσουμε, με την αδιαφορία μας και την αποχή μας, το Σύλλογό ΜΑΣ στα χέρια ΤΟΥ; Ο Σύλλογος δεν είναι φέουδο του «γενικού αφεντικού». Δεν φτάνει όμως να το λέμε, χρειάζεται η συμμετοχή όλων για να του το αποδείξουμε. Η συμμετοχή να είναι η απάντησή μας.

Συνάδελφοι,
συμμετέχουμε για να αποκτήσουμε το Σύλλογο που θέλουμε, το Σύλλογο που ΑΞΙΖΟΥΜΕ

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Τελικό σκορ: 340-167-149!


Νίκη περιφανής της Παράταξης, του Συλλόγου και των Συναδέλφων…Νίκη καθαρή των δημοκρατικών διαδικασιών (έστω και με μία κάλπη)…Ο λαός αποφάσισε και έκλεισε στόματα…Ποιος κακεντρεχής μπορεί τώρα να μιλά για ‘’στρατό’’ ή για ‘’κόσμο που άγεται και φέρεται δεμένος στο άρμα της εκδούλευσης’’;  Ποιος μπορεί τώρα να ξαναπεί ότι ‘’οι συνάδελφοι θέλουν ν’αλλάξει χέρια ο σύλλογος’’  ή  ‘’τέλος πια με τον Φωτόπουλο’’; Έτσι δεν είναι;

Ή μήπως όχι; Ή μήπως όλα τα παραπάνω κι ακόμη περισσότερα, που καθημερινά κουβεντιάζονται στο χώρο της δουλειάς μας, ισχύουν; Κι αν είναι έτσι, τότε γιατί ήταν αυτό το τελικό σκορ; Ατολμία; Πιθανόν…Αδιαφορία; Πιθανότερο…Απαξίωση; Σίγουρα… Το έχουν καταφέρει μέχρι τώρα…Να  ποντάρουν, όχι στους 340 του Λεωνίδα, αλλά στους (δικαιολογημένα εν μέρει) άτολμους και στους (δικαιολογημένα εν μέρει) αδιάφορους…Να ποντάρουν στην απαξίωση του Συλλόγου, που εκείνοι διοικούν, χρόνια τώρα…
Όμως… Ο καθένας γνωρίζει και γνωρίζει καλά….Οι καθημερινές κουβέντες για  ‘’ το σύλλογο του Φωτόπουλου’’ θα συνεχίζονται, η γκρίνια για ‘’τα ίδια και τα ίδια’’ θα εξακολουθεί, τα σχόλια για ’’τη στρατιά της Έρευνας’’ δεν θα σταματούν…Μέχρι πότε; Καταρχήν μέχρι να γίνει το σκορ διαφορετικό…Κι αυτό θα γίνει σύντομα…Πολύ σύντομα…Αρκεί να τολμήσουμε και να ενδιαφερθούμε, όσοι  πιο πολλοί γίνεται…

‘’Έρχονται όμως αξίες, που θα σας τα πουν αλλιώτικα…’’
  (Σαίξπηρ)