Θα θέλαμε να τονίσουμε με έμφαση ότι οι αξίες της ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ και της ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι αδιαπραγμάτευτες και ότι θα ΣΤΗΛΙΤΕΥΟΥΜΕ κάθε μεθόδευση που τις υπονομεύει, όπως και κάθε πρακτική που υποτιμά το ρόλο και την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ των εργαζομένων στις υπηρεσίες διοικητικής και τεχνικής στήριξης του Πανεπιστημίου.
Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για ένα Σύλλογο αντάξιο ΤΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ των μελών του, ο οποίος θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα τους, ο οποίος δεν θα επιτρέπει παρεμβάσεις και επιρροές, και δεν θα «προσφέρει προστασία» στην εργοδοσία για τις πράξεις και τις αποφάσεις της.
Οι διακηρύξεις χρειάζονται για να μη χάνουμε το δρόμο και τη ψυχή μας. Αλλά είναι οι προκηρύξεις που αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα . . . (δυστυχώς)!
Και αφού, για άλλη μια φορά, μόνο εμείς είμαστε λάθος, ας δούμε, μαζί, κάποια πράγματα με τη σειρά τους.
Αν το Προεδρείο του Δ. Σ. νομίζει ότι έχει δίκιο, τότε πλανάται πλάνη οικτρά και πεπλανημένη, ειδικά μετά την αξιοθρήνητη απόφαση-απάντησή του (συνεδρίαση του Δ.Σ. στις 23-1-2008), που κοινοποιήθηκε μέσω διαδικτύου στις 4-2-2008.
Άλλωστε δεν τόλμησαν οι πέντε της πλειοψηφίας και ο πρόεδρος του Υ.Σ. (και στέλεχος της ΠΑΣΚ) να απαντήσουν για τις συγκεκριμένες μηχανορραφίες που αναφέρονται στις ανακοινώσεις της Ενωτικής Αριστερής Παρέμβασης-Συνεργαζόμενοι Πρωτοβουλία Γένοβα και της Ανεξάρτητης Πανεπιστημιακής Έκφρασης και σε ειδικές ενστάσεις συναδέλφων. Διότι είναι ένα παίγνιο στα χέρια της Διοίκησης και της Παρα-διοίκησης (εδώ και αρκετά χρόνια), ενώ πάγια λειτουργούν ως απολογητές της εργοδοσίας.
Το πώς έχει συμβεί αυτό το ξέρουμε όλοι, μόνο που σε κάποιες περιπτώσεις προκαλούν βάναυσα το περί δικαίου αίσθημα.
Οπότε ας ξεκαθαρίσουμε γιατί είναι μακριά νυχτωμένη η πλειοψηφία των πέντε, που κατά τα άλλα ξέρει και ψιττακίζει τα όσα της έχουν υπαγορεύσει. . .
Δεδομένου ότι:
- κανείς δεν απαξίωσε το Υπηρεσιακό Συμβούλιο. Απλά στιγματίσαμε την όλη μεθόδευση.
- η κατάκριση κάποιου συναδέλφου όταν κινείται στα όρια της ανομίας δεν έχει προσωπικό χαρακτήρα. Απλά επικρίνουμε αυτή τη συμπεριφορά.
- καμιά ανακοίνωση δεν προσβάλλει το Πανεπιστήμιο. Απλά ορισμένοι κύκλοι του είναι ενοχλημένοι γιατί εμείς δεν έχουμε, ακόμα, εμπεδώσει το κλίμα υποταγής, συναλλαγής και εκδούλευσης που χρόνια θεραπεύουν.
Μήπως, εδώ, χρειάζεται να θυμίσουμε ότι ο ρόλος του Πανεπιστημίου δεν μπορεί να έχει σχέση με όσα αρνητικά διακονούνται;
Και ο νοών νοείτω.
Και μόνο όσοι νοιώθουν ανασφάλεια για τη θέση τους κόπτονται για την ταξινόμηση του Πανεπιστημίου. Και φυσικά τα φαινόμενα αναξιοκρατίας είναι η απάντηση σε όσους κορδακίζονται για τη θέση του Ιδρύματος.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τα μαθήματα πολιτικής φιλοσοφίας που οι δύστυχοι θέλουν να προσφέρουν, ας προσέξουν την εκφορά του λόγου τους: γιατί «το αποδεκτό από την πλειοψηφία» δεν είναι αρχή της δημοκρατίας (άλλη μια παραδοξολογία του κειμενογράφου!) αλλά η συνένοχη ψυχολογική βάση μιας ολίγον σκουρόχρωμης λαϊκιστικής αντίληψης, συμπεριφοράς και νοοτροπίας.
Και εις άλλα με υγεία!
- Καθρέπτη μου, καθρέπτη μου, ποιος είναι τιμιότερος από όλους; Μήπως εμείς;
- Μα ο Ρομπέν του Πανεπιστημίου Αθηνών! 