Τρίτη και 13,
διάλεξε το περίφημο για το εντελώς αντίθετο από ό,τι επιγράφεται ‘‘Ανανεωτικό Συνδικαλιστικό Κίνημα’’ να διαλαλήσει τα περίφημα επιτεύγματα που επιτέλεσε τη διετία που μόλις πέρασε.
Αλλά ενός κακού μύρια έπονται. Και τούτο επιβεβαιώνεται από τα θλιβερά πεπραγμένα τα οποία με οιηματικό τρόπο απαριθμούσε.
Αλήθεια, πότε, ο σύλλογος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων; Μήπως αυτό ισχύει μόνο για όσους ανήκουν στην Αυλή του Ηγεμώνος;
Γιατί για όλους τους άλλους συναδέλφους, δηλαδή όσοι με τίμια, άξια και αυστηρώς υπηρεσιακά κριτήρια προσπαθούν και αγωνίζονται, ξέρετε πώς μας αξιολογούν; Ως
«. . . Ανθρώπους που ούτε να προσφέρουν ούτε να δημιουργήσουν μπορούν, αλλά προσπαθούν με ύβρεις, λασπολογία και αχαλίνωτη αερολογία διαφώτισης να κάνουν αισθητή την παρουσία τους δημιουργώντας προβλήματα, σάς καλούμε να τούς στείλετε εκεί που τούς αρμόζει, δηλαδή στο περιθώριο.»
Η αλαζονεία και η έπαρση, όπως έχει ενισχυθεί τα τελευταία 2 χρόνια από το γεγονός ότι ο Γενικός Διευθυντής των Οικονομικών Υπηρεσιών διατηρεί το γραφείο του στον ΕΛΚΕ ενώ ταυτόχρονα ηγείται και του ‘‘Ανανεωτικού Συνδικαλιστικού Κινήματος’’, εξηγείται από το ότι έχει καταστεί ο Μέγιστος Διδάσκαλος της επιβολής συντηρώντας ένα προσωπικό μηχανισμό εκδούλευσης, υποδούλωσης και ελέγχου των πάντων.
Συμβάσεις που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, αδικαιολόγητες υπερωρίες, αυταρχικές υπηρεσιακές πρακτικές χαρακτηρίζουν το βίο και την πολιτεία του κατ’ όνομα ‘‘Ανανεωτικού Συνδικαλιστικού Κινήματος’’.
Ο Μέντωρ και Ύπατος Ινστρούκτορας όλων των μακιαβελικών τεχνικών που ισχύουν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών τα τελευταία χρόνια, ο οποίος με αυταρχικές μεθόδους, με υπόγειες συμφωνίες και αδιαφανείς κινήσεις έχει επιβάλλει ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας το οποίο αγγίζει όλους μέσα στο Πανεπιστήμιο: τις Πρυτανικές Αρχές, τα μέλη ΔΕΠ, τους μεταπτυχιακούς-υπ. διδάκτορες και εμάς το Διοικητικό Προσωπικό, τώρα πια ανησυχεί. Διότι, ευτυχώς, όλα αυτά είναι πλέον γνωστά. Και το ξέρει καλά ότι η γνώση είναι δύναμη. Στο Πανεπιστήμιο είμαστε άλλωστε. . . .
Το απόστημα πάντα δυσωδεί και ενοχλεί περισσότερο όταν αυτό συγκαλύπτεται με εκφράσεις του στυλ : «Πάντα στο πλευρό σας».
Και ενοχλεί γιατί έτσι εμπνέονται μόνο όσοι σκέφτονται με τη λογική του πάτρωνα και του αφέντη.
«Δεν λύσαμε όλα τα προβλήματα στο σύνολό τους, αλλά θέλουμε να πιστεύουμε και να το πιστέψετε και σεις, ότι εργαστήκαμε με όλες μας τις δυνάμεις για την καλύτερη δυνατή επίλυσή τους...»
Καλύτερη σημειολόγηση, που να αποδεικνύει την ένδεια, την αβελτηρία και φυσικά τον πανικό, δεν υπάρχει. Κάποιοι λίγοι συνάδελφοι, που εκπαιδεύονται σε μικρο-ρόλους, προκειμένου να εξασκηθούν, ας προσέξουν λίγο περισσότερο τα όρια της γελοιότητας στα οποία έχουν περιπέσει.
Διότι το ένα, και μοναδικό, και αμείλικτο ερώτημα παραμένει αναπάντητο:
Γιατί δεν αποδόθηκε από το Μάρτιο του 2006 η παρακρατηθείσα από κάθε συνάδελφο εισφορά των 20 ευρώ από την οικονομική ενίσχυση του ΕΛΚΕ;
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς, από το «περιθώριο», που θα τους βόλευε να μας έχουν!
