Ας πάρουμε την υπόθεση του Συλλόγου στα χέρια μας

Την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009 πραγματοποιείται η εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας.


Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Μήπως κομίζουμε γλαύκα στην Αθήνα αν διατυπώσουμε την άποψη ότι ο απολογισμός του Δ.Σ. για το δίχρονο που πέρασε είναι αρνητικός. Είναι πεποίθηση πια σε κάθε συνάδελφο και εκφράζεται με διάφορους τρόπους.

—  ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ ;

Βασική αιτία αυτής της αρνητικής κατάστασης είναι ο ρόλος και η στάση της πλειοψηφίας του Δ.Σ. (μπλόκ των πέντε δηλαδή μια συμμαχία νεοφιλελεύθερων και σοσιαλιστών) απέναντι στα πολυποίκιλα προβλήματα που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι.

Κάθε απόφαση της πλειοψηφίας του Δ.Σ. ήταν σε πλήρη αντιστοιχία με τις απόψεις και τις θελήσεις της διοίκησης του Πανεπιστημίου και στις περιπτώσεις που βρίσκονταν σε αντίθεση η πλειοψηφία φρόντιζε στην πράξη να τις ευθυγραμμίσει.

Μετέτρεψαν ουσιαστικά το Σύλλογο μας σε εξάρτημα των μηχανισμών διοίκησης και εξουσίας. Έτσι οι λύσεις στα προβλήματα και τα αιτήματα των συναδέλφων έμπαιναν στο παρακάλι με αποτέλεσμα να παραμένουν άλυτα, να χρονίζουν και να οξύνονται.

Οι πέντε του Δ.Σ. λειτουργούσαν σαν εργοδοτικοί συνδικαλιστές, έδωσαν εξετάσεις και πέτυχαν τα ακόλουθα:

• τον συμβιβασμό τους στην μη τοποθέτηση των συναδέλφων Ι.Δ.Α.Χ., που είχε και έχει σοβαρές επιπτώσεις για τους ίδιους.
• τη στήριξη κάθε πράξης της διοίκησης, που προκάλεσαν το κοινό περί δικαίου αίσθημα, όπως στις επιλογές στελεχών.
• την
  ανοχή (που στο τέλος καταντά συνενοχή) των πρακτικών ρουσφετολογίας και πελατειακών σχέσεων.

αυτή η κατάσταση δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί

• Εάν θέλετε ένα Σύλλογο

  που να είναι η φωνή μας, η έκφρασή μας, ο υπερασπιστής κάθε συναδέλφου,

  
  

  Τότε

  ας πάρουμε, αυτήν την υπόθεση, στα χέρια μας!

  
  

  Όλοι μαζί στη Γενική Συνέλευση και στη συνέχεια στις εκλογικές διαδικασίες

  για ένα Σύλλογο

  ΙΣΧΥΡΟ, ΕΚΦΡΑΣΤΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΑΣ,

  ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ ΤΗΣ  ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ ΜΑΣ.

  
  

  Διαφορετικά; Η αποστασιοποίηση από το Σύλλογο και η απογοήτευση των συναδέλφων θα πάρει σοβαρές διαστάσεις. Τα προβλήματα θα οξυνθούν, η ευνοιοκρατία, η αυθαιρεσία και ο ετσιθελισμός θα γίνουν ο κανόνας. Θα ήταν ωραίο κάτι τέτοιο;