Το ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ του Πανεπιστημίου «συνεδρίασε» στις 28-12-07 με θέματα ημερήσιας διάταξης :
....
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Δυστυχώς όμως υπάρχει και η συνέχεια:
Γιατί στην Ημερήσια Διάταξη δεν αναφερόταν ο αριθμός των κενών διευθύνσεων και τμημάτων.
Και επιπλέον (για να μην πλήττουμε), δείτε και μια άλλη λεπτομέρεια:
Οι πίνακες των συναδέλφων που πληρούσαν τις προϋποθέσεις για να κριθούν καθώς και η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τις θέσεις παρελήφθησαν από τις υπηρεσίες το νωρίτερο στις 19-12-07, ενώ το σχετικό έγγραφο ανέφερε «….Σχετικά σας γνωρίζουμε ότι σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από την άνω διάταξη, για την επιλογή απαιτείται να υποβληθεί αίτηση από τον ενδιαφερόμενο υπάλληλο στη Διεύθυνση Διοικητικού, το αργότερο μέσα σε δεκαπέντε ημέρες (15) από την ημέρα που έλαβε γνώση»
Με δεδομένο ότι το Παν/μιο ήταν κλειστό από 22 έως 26-12-07 ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ η δυνατότητα στους συναδέλφους να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΝ.
Φταίμε, άραγε, εμείς που σκεφτόμαστε ότι η διαδικασία για τα συγκεκριμένα θέματα ήταν συνοπτική και το αποτέλεσμα προαποφασισμένο;
Αλλά ενός κακού μύρια έπονται. Προσέξτε την επόμενη μεθόδευση:
- Το μεγαλύτερο μέρος της συνεδρίασης αναλώθηκε στην επιδίωξη ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ της συναδέλφου Τασίας Γόντικα, αιρετής εκπροσώπου των εργαζομένων.
- Τελικά, η συνάδελφος Γόντικα αποκλείστηκε από τη συνεδρίαση με ψηφοφορία. Υπέρ του αποκλεισμού του μέλους του Υ.Σ. συν. Τασίας Γόντικα από τη συνεδρίαση ψήφισαν οι τρεις ορισμένοι από τη Σύγκλητο Διευθυντές Αχιλλέας Βρόντος, Νίκος Λιάπης, Αρετή Μπετχαβά και η αιρετή εκπρόσωπος των εργαζομένων Σοφία Τσίρου.
Από πότε απόκτησε το δικαίωμα η όποια πλειοψηφία να καθορίζει την σύνθεση ενός οργάνου που συγκροτείται σύμφωνα με νόμο;
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΝΑ ΒΑΡΥ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΑΤΟΠΗΜΑ, ΜΙΑ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ;
Η Δημοκρατία (και οι θεσμοί της) λειτουργεί με πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Καμία πλειοψηφία ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΕΙ με κανένα τρόπο την συμμετοχή της όποιας μειοψηφίας. Το Υ.Σ. συγκροτείται και λειτουργεί σύμφωνα με νόμο. Οι διαδικασίες καθορίζονται θεσμικά με λεπτομέρεια. Όταν αυτές ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΙ το αποτέλεσμα των συνεδριάσεων ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ και ΔΙΑΒΛΗΤΟ, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟ. Όπως για παράδειγμα η πλήρωση των θέσεων Προϊσταμένων Τμημάτων που κατέχουν οι δύο επιλεχθέντες Διευθυντές. Γιατί αυτές οι δύο θέσεις κενώνονται με την τοποθέτηση των Διευθυντών από το αρμόδιο Όργανο που είναι το Πρυτανικό Συμβούλιο.
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
τα παραπάνω δείχνουν με τον ποιο ανάγλυφο τρόπο πως λειτουργούσε το Υ.Σ. μέχρι σήμερα.
Υποτίθεται ότι το Υ.Σ. είναι όργανο ανεξάρτητο, που τα μέλη του ορισμένα και αιρετά εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζόμενους Διοικητικούς υπαλλήλους χωρίς επηρεασμούς από την Διοίκηση ή από κέντρα εξουσίας.
Είναι πολλές οι φορές που το Υ.Σ. λειτούργησε ως εξαρτημένο όργανο της Διοίκησης και της Παρα-διοίκησης στο Πανεπιστήμιο. Και τώρα που συμμετέχει κάποιος με τις ψήφους των συναδέλφων χωρίς σχέση εξάρτησης ΜΕΡΙΜΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ να τον αποκλείσουν.
Έχουμε παραδείγματα, όπως της Διεύθυνσης Βιβλιοθήκης, που με μεθοδεύσεις στις 15-9-2005 επελέγη η κα Ασημακοπούλου, που μετά την γενική κατακραυγή η απόφαση πάγωσε και «βγαίνει» από την κατάψυξη 27 μήνες μετά!!! Προηγούμενες επιλογές του Υ.Σ. και της Διοίκησης οδήγησαν διευθύνσεις και άλλες υπηρεσίες σε αναστάτωση (Διεύθυνση Οικονομικών, Πανεπιστημιακή Λέσχη κλπ).
(Όπως και πολλές άλλες αυθαιρεσίες που είναι γνωστές σε όλους μας. . .)
Ας αναλογιστούν, λοιπόν, τις ευθύνες:
οι συνάδελφοι που συγκροτούν το Υ.Σ.
και η Διοίκηση με τα Όργανά της στο Πανεπιστήμιο
και να μην υλοποιήσουν αποφάσεις που εξοργίζουν τους εργαζόμενους, που δημιουργούν ένα αίσθημα απόλυτης αδικίας και απογοήτευσης.
Η ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ και ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ για να αναφέρονται μόνο ως διακηρύξεις.
Εμείς δηλώνουμε για μια ακόμη φορά ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ. ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ τα δίκαια των συναδέλφων, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια τους, τον επαγγελματισμό τους, την ομαλή δημοκρατική λειτουργία των υπηρεσιών του Πανεπιστημίου.
Και όμως, αυτά συμβαίνουν εδώ και χρόνια.
Αλλά αφού:
- Οι καταγγελίες για ανομίες φαίνεται ότι δεν αρκούν,
- Οι υποψίες για τα τυπικά προσόντα φαίνεται ότι δεν αναχαιτίζουν,
- Οι ονοματοδοσίες των υπαιτίων φαίνεται ότι δεν χλομιάζουν,
μήπως χρειάζεται:
- κάτι πιο γενναίο,
- κάτι πιο γενικευμένο,
- κάτι πιο ανατρεπτικό,
που να καταστήσει αντιληπτό ότι το κατάντημα του πρώτου Δημόσιου Ελληνικού Πανεπιστημίου έχει, επιτέλους, και ένα όριο;
